mieliśmy wolność słowa Wiktor Szenderowicz w rozmowie z Julią Alaksiejewą i Łukaszem Jasiną [Hiszpania] Katalonia samorządna Jakub Sypiański Popieramy kandydaturę Adama Bodnara na RPO Redakcja „Kultury Liberalnej” [Bioetyka] Czy będzie więcej eksperymentów na ludziach? Emilia Kaczmarek Do kogo należą muzea? Bartomeu Marí [Polska] Uśmiechnięta prawica idzie po władzę Adam Puchejda [Przegląd prasy] Echa wyborów prezydenckich na świecie Marcin Dobrowolski Duda 2015.
A fakt, że ten sposób opowiadania jest doceniany za granicą („Randki w ciemno” brały udział w konkursie w Toronto, wygrały festiwal w Zagrzebiu, z kolei „Mam na imię Beso” zostało dobrze przyjęte na festiwalu w Sarajewie, a „Panny młode” zauważono też w Berlinie, Mediolanie i Tribece), pozwala zastanowić się nad rozpoznawalnym stylem najnowszego kina gruzińskiego.
Mimo że ma czterdzieści lat, musi być traktowany jak dziecko całkowicie niedostosowane do społecznych oczekiwań. Sprawy te są pokazywane z perspektywy prywatnej, przez ukazanie kłopotów jednostek
Niestety, kobieta jest zamężna, a jej druga połówka, kryminalista Tengo, lada moment wychodzi z więzienia. Uczucie wydaje się jednak silniejsze, dlatego zakochani postanawiają powiedzieć Tengo prawdę